امسال سهم لینوکس از نمایشگاه رسانه‌های دیجیتال تنها دو غرفه بود. شاید هم برعکس سهم نمایشگاه از این دنیای بزرگ متن‌باز تنها دو غرفه بود! به هرحال یکی مربوط به انجمن صنفی کاربران نرم‌افزارهای آزاد/متن باز می‌شد و دیگری متعلق به موسسه‌ی توسعه‌ی نرم‌افزاری متن‌باز پارس.
اولی در غرفه‌ی 634 قرار داشت. از دور پنگوین‌های چهار هزار تومانی که برای حمایت از انجمن به فروش می‌رسید کاملا نمایان بود. رایانه‌ای با توزیع کوبونتو برای استفاده‌ی عموم قرار گرفته بود که در حال نمایش مستندی از بحث های ریچارد استلمن در باره‌ی گنو بود. تعدادی کاغذ در رابطه با عضویت در انجمن، ویژگی‌های آن، چند شماره از مجله‌ی افق لینوکس انتشاری سال 83-84 و برگه‌ای محتوی قیمت محصولات مختلف لینوکس شاپ در قفسه وجود داشت. در میان آنها هم دو DVD اوبونتو و آموزش لینوکس با بسته بندی بسیار ساده از طرف فروشگاه لینوکس شاپ قرار داشت. واقعا می‌توانم بگویم یک غرفه‌ی به درد نخور بود. هیچ بروشوری برای افراد عادی – که اکثر بازدید کنندگان را به خود اختصاص می‌داد – و تعریف مفهوم لینوکس وجود نداشت. غرفه به شدت بد چیده شده بود و عکس نامربوط گیلاس پس زمینه‌ی آن. اصلا سلیقه‌ی خوبی ندارم اما فکر می‌کنم به جای نوشتن پیشگویی‌های مزخرف و حرف‌های چرت و پرت برای دلایل مهاجرت به لینوکس ( عکس اول بالا) استفاده‌ی یک عبارت ساده مثل “ طعم خوش آزادی” یا “برای همیشه آزاد شوید” یا عبارت‌های مشابه افراد بیشتری را به سمت غرفه می‌کشاند. به هرحال اصلا چیز جالبی از آب در نیامده بود.
بعدی هم متعلق به موسسه‌ی توسعه‌ی نرم‌افزاری متن باز پارس بود و پروژه‌ای به نام opencd.ir . از این قسمت بیشتر خوشم آمد. opencd برنامه‌ای بر پایه‌ی وب است که با جمع‌آوری حدوداً 90 نرم‌افزار متن‌باز قابل نصب بر روی ویندوز هدفی شایسته برای ترغیب کاربران ویندوزی به استفاده از نرم‌افزار های کد‌بازی را دنبال می‌کند. شاید به ظاهر تعداد نرم‌افزارها به نسبت کم باشد ( گرچه برای ویندوز این طور نیست) اما اصل کار توضیحات کاملی بود که در رابطه با هر برنامه وجود داشت. تاریخچه، ویژگی‌ها، زبان برنامه و … توضیحاتی بودند که برای هر برنامه وجود داشت که انصافا حتی اگر ترجمه‌ای از یک نسخه‌ی انگلیسی باشد هم خوب از آب درآمده بود و ارزش خریدنش را داشت. واقعا در این غرفه هرچه خستگی از دیدن غرفه‌ی قبلی بود از تنم در رفت. انشاالله با راه اندازی سایت شاهد پیشرفت های خوبی در رابطه با نرم‌افزار های آزاد خواهیم بود .
اما در آخر چیزی که جای خالی‌اش به شدت حس می‌شد عدم حضور فروشگاه‌های لینوکسی بزرگی همچون سیتو و لینوکس‌شاپ بود. این جور که از سطح پایین نمایشگاه و وجود هزاران شرکت کپی کننده‌ی نرم‌افزارهای کپی رایتی به نظر می‌آمد این بود که نباید گرفتن یک غرفه برای عرضه‌ی محصولات کد‌باز سخت باشد و حیف است که مثلا شرکتی مانند سیتو از این موقعیت طلایی برای فرهنگ سازی و گسترش اهدافش اقدام نکند .
در نهایت امیدوارم در سال‌های بعد شاهد بیشرفت بیشتری در زمینه‌ی فرهنگ متن‌باز در میان مردم باشیم .
+ برای دیدن سایز بزرگ عکس‌ها روی آنها کلیک کنید.
نوشته‌های مرتبط
ادامه نوشته »
دوست داشتن در حال بارگذاری...
طعم بی‌نظیر آزادی 