خیلی از بازی های رایانه ای برای ما تجلی بخش خاطرات زیادی است . پدر و مادران ما با کارتون ها و انیمیشن های گذشته یاد دوران کودکی و حال و هوایش می افتند و ما با بازی های رایانه ای آن زمان . بعضی از بازی های رایانه ای که در گذشته ساخته می شد بسیار زیبا تر و سرگرم کننده تر از بازی های امروزی بود ضمن اینکه خشونت و رعب و وحشت نیز در آنها کمتر یافت می شد. چیزی که مرا به نوشتن این پست واداشت پیدا شدن یکی از زیبا ترین بازی های دوران کودکی ام است که در آخر به آن بازی نیز می پردازیم .
برای ما در دوران کودکی یک لوح فشرده ( با سپاس از زبان فارسی ) بود و یک دنیا بازی . با یک لوح فشرده که برایمان می آوردند ، دو – سه سال سرگرم می شدیم . دیگر از بازی های داس بگذریم که معلوم نیست چگونه با آن خط و نقطه ی ساده ساعت ها ما را پشت رایانه میخ کوب می کرد . بررسی بسیار کوتاهی می کنیم راجع به بازی های گذشته ی خود ، هرچند دوران کودکی ما همین دیروز بود و آنچنان به گذشته دوری شباهت ندارد .
1. Prince of Persia :کمتر پیش می آمد که نام اصلی و کامل بازی را یاد یگیریم . این اسم هم تازه یاد گرفتم . قبل از آن بازی را پرنسس می نامیدم . اما چند وقت پیش فهمیدم Prince of Persia که جدیدا سر و صدای زیادی هم کرده پیشرفته ی همان پرنسس خودمان است . چیزی که از این بازی به یاد دارم . پسرکی بود با لباس های سفید و موهایی طلایی که به دنبال شاهزاده ای در قصر می گشت و عبور از موانعی مانند تیغ های فلزی که اندکی خشن می نمود .
2. علاء الدین : مدت ها با این بازی سرگرم شدیم . با حرکات موزونی که می آمد و سیب هایی که پرتاب می کرد و با اسم های خیالی که برای شخصیت هایش می گذاشتم و با دشمنان دست و پا چلفتی وقتی از بین می رفتند دود شده و در هوا نا پدید می شدند ، بدون حتی ریختن ذره ای خون به احترام روح لطیف کودکان . اما متاسفانه هیچ وقت نتوانستم این بازی را به اتمام برسانم و در آرزوی دیدن انتهای آن ماندم .
3. هرگز آباد (never hood) : بازی که مرا به نوشتن این پست واداشت . وقتی که بچه بودم
این بازی را با اسم خمیری یاد می کردم. گرافیک زیبا و منحصر به فرد که بازی را بسیار طبیعی کرده و فضای اطراف که با خمیر ساخته شده ، همچنین شوخی ها و طنز هایی که در داستان اتفاق می افتد ، همگی از ویژگی هایی بودند که باعث خاطر انگیز کردن این بازی شدند . گرچه مدت بازی ( در صورتی که روش رفتن آن را بدانید ) به پنج- شش ساعت نمی کشد . اما با مشاهده ی بعضی از مکان ها شما می توانید مدت ها سرگرم شوید و حتی تعجب می کنید که سازندگانش چه حوصله ای داشتند که داستانی به این بلند بالایی و ریشه دار ساخته اند . نمونه ی بارز این کار را در سالنی بسیار طویل می توان یافت که انتهایش تنها یک دیسکت وجود دارد که برای به دست آوردن این دیسکت باید 30 پرده راه بروید تا به آن برسید .( در این بازی یک صحنه ی ثابت وجود ندارد و هر بار که به انتهای صفحه برسید در ایتدای صفحه بعدی قرار می گیرید ، درست مثل برگ های یک کتاب) و بر دیواره اش تمام قدمت این سرزمین نوشته شده است . برای خواندن آن حتی اگر به زبان انگلیشی هم مسلط باشید شاید بیشتر از پنج ساعت طول بکشد ( یعنی چیزی در حدود کل بازی بدون خواندن نوشته ها ) و این نشان از وقت و تخیل زیادی است که برای این بازی گذاشته اند .
پی نوشت : اگر کسی این مطلب را خواند در قسمت نظرات همین پست تعدادی از بازی های زیبایی را که در دوران کودکی با آنها سرگرم می شده نام ببرد شاید برای من و دیگران یادآور خاطرات زیادی باشد .
دوست داشتن در حال بارگذاری...
برای آگاهی از چگونگی این کار این صفحه را ببینید .
طعم بی‌نظیر آزادی 
