وبلاگ برهنگی و برهنگی وبلاگی

فضای اینترنت به قدری بزرگ است که رام کردنش کار هر کسی نیست. در این دنیای بزرگ روزانه هزاران نفر مشغول فعالیت هستند تا فرهنگ و عقاید خودشان را بیش از سایر فرهنگ‌ها در مقابل دید مردم قرار دهند.

کمی بعد از تولد اینترنت پدیده‌ای به نام وبلاگ جایش را در میان عموم باز کرد و به عنوان محیطی ساده برای نوشتن مردم عادی و به نمایش گذاشتن فرهنگ‌های مختلف شناخته شد. این محیط با رشد بی‌وقفه‌ی اینترنت بزرگ شد و امروزه نقش یک جامعه را بازی می کند. حالا هر کشوری برای خودش جامعه‌ای وبلاگ نویس دارد که می‌تواند به نسبت بقیه‌ی رسانه‌ها آزادانه تر سخن بگوید و حرفش را به گوش مردم کشورش برساند.

اکنون هر جامعه‌ی وبلاگی نمادی از فرهنگ مردم آن مرز و بوم است و عدم وجود چنین جامعه‌ای سخن از فقر فرهنگی دارد. گذشت دوره‌ای که فرهنگ مردم یک سرزمین را با کتاب و مقاله می‌سنجیدند اکنون وجود وبلاگ‌های پر محتوا و قوی نیز شناسه‌ای برای فرهنگ است. در این میان ایران و زبان فارسی از فقر وبلاگی شدید رنج می برد. از وبلاگ‌هایی که فرهنگ برهنه‌ی غرب را ترویج می‌دهند و جالب مطالبشان روزانه هزاران بازدید کننده دارد تا برهنگی وبلاگی که برای رهایی از آن نیاز به فرهنگ سازی‌های متعددی است.

در سال دو هزار و نه داشتن یک وبلاگ برای هر کس یک نیاز محسوب می شود و برای هر کشور یک سرمایه. پس برای بالا بردن سرمایه‌های کشور روی شما حساب می کنیم. اگر وبلاگی ندارید همین الان دست به کار شوید. ببینید در چه موضوعی تخصص کافی دارید و می توانید آن را با دیگران به اشتراک بگذارید.

در ایران نقش این جامعه‌ی وبلاگی بعد از انتخابات 88 بسیار پررنگ تر شد. به طوری که بسیاری از جوسازی‌ها توسط همین قشر جامعه انجام شد. البته چیزی به نام آزادی برای آنها وجود نداشت. به بند رفتن تعدادی از وبلاگ نویسان مطرح بدون دلیل خاصی شاهدی برای این مورد است. لازم است بدانید که این فضای بسته‌ بعد از تصویب با به نوعی تکمیل قانون جرایم رایانه‌ای بسته تر نیز شد. اکنون سرویس‌های ارائه دهنده‌ی وبلاگ – و سایر سایت‌های اجتماعی- موظف‌اند تا در صورت در خواست قوه‌ی قضائیه تمام آمار و اطلاعات فرد مذکور را رو نمایند. این قانون محیط ناامنی را برای بسیاری ایجاد کرده اما خوشبختانه هیچ تاثیری بر روی وبلاگ نویسان نگذاشته.

مرتبط

تولد دو سالگی وبلاگ

در راستای روزی جهانی برای وبلاگ‌ها

سه امکان جدید وردپرس در یک هفته

به راحتی هرچه تمام تر وبلاگ دار شوید

کدامین اعدام

طی چند روز گذشته بحث اعدام و دلایل انجام آن در بسیاری از وبلاگ ها بسیار داغ شده بود . تمامی این حساسیت ها به خاطر حکم ناجوانمردانه ای بود که در رابطه با یک جوان روزنامه نگار ، وبلاگ نویس و فعال سیاسی صادر شد . حکم صادره اعدام بود . نمی دانم لازم است توضیح بیشتری در رابطه با جرم(؟) های انجام شده بدهم یا فکر می کنید با همین کلمات به عمق فاجعه پی بردید . شخصی به خاطر فعالیت سیاسی اعدام شد .

اینکه این شخص یعنی یعقوب مهرنهاد به چه دلیل اعدام شد ، بماند . چون اطلاعات زیاد دقیقی از فعالیت های ایشان نیست ، جز همتنها که ذکر شد . خیلی ها تخلف در وبلاگ نویسی را نیز جزء جرم ها به حساب آوردند و کلی هم سر و صدا به پا کردند که از این به بعد دیگر نمی توان آزادانه در دنیای مجازی نوشت و جان وبلاگ نویسان در خطر است . اما من فکر نمی کنم که این طور باشد و وبلاگ نویسی بخش بسیار کوچکی از کارهای یعقوب مهرنهاد بوده . من با مشاهده ی وبلاگ ایشان که حتی تا به امروز فیلتر هم نشده مطلب نامربوط و خلافی ندیدم . امیدوارم که اعدامش هم به خاطر این فعالیت ها نبوده باشد .

اما بحث اعدام و اینکه چه کسانی به چه دلیل باید اعدام شوند  . به این نوشته از این وبلاگ که در رابطه با اعدام های انجام شده ی کشور طی سال های اخیر است ؛ توجه کنید .

مشخصات بیست نفر از اعدام شدگان را در اینترنت یافتم. ده نفر از آنها قصاص قتل عمد بودند. قتل هایی که شاید از سر عصبانیت به انجام رسیده،‌ انسان هایی که نه قاتل بالفطره بوده‌اند و نه فرصت دوباره به ایشان تهدیدی برای اجتماع محسوب می‌شده. خواندن داستان و ماجرای گرفتن حکم اعدام این ده نفر برایم بسیار آزاردهنده بود. درست است که قتل اتفاق افتاده و منظور من تایید آن نیست.

اما نیم نگاهی کافیست که ببینیم عدم توانایی بر مهار خشونت و کنترل احساسات لحظه‌ای منجر به قتل یک فرد شده و خانواده‌ای را داغدار نموده است. آیا این نشان از اصلاح‌ناپذیری فرد خاطی دارد؟‌ اصلا فارغ از نفس درستی یا نادرستی مجازات اعدام،‌ تناسب جرم و مجازات رعایت شده است؟‌

این که هرکس از روی عصبانیت مرتکب به قتلی شود . بعد بگوییم ، اشکال ندارد عصبانی بوده ، اشتباه است . اما برای چه اعدام را یک کار اشتباه می دانیم ؟ می توانیم از این ماجرا اینگونه تصور داشته باشیم که وقتی شخصی در جامعه ایجاد هرج و مرج می کند ، به صورتی که از کنترل خارج می شود و زندگی عادی خود را در پیش ندارد به دنیای دیگری برای رسیدگی فرستاده می شود . گرچه شاید اعدام به قدری جدی است که این تعریف را مناسب نمی داند .

یا به این نظر نگاه کنید که طرف چقدر دلش برای جوونای مردم سوخته ؟

دلم میخواااااااااااد گریه کنم .

چرا اینقدر راحت جون آدمها رو میکیرن !!

اونم کسایی که سهوا مرتکب قتل شدن .

واقعا اون قاضیی که حکم اعدان اینها رو داده دیشب راحت خوبیده ؟ یعنی یه ذره هم احتمال نمیداده که حکمش ایراد داره و چند نفر از اینها حداقل شایسته اعدام نیستند !!!

 من هم نمی فهمم قاضیی را که حکم اعدام اینچنین میدهد .

مطمئنا اگر یکی از این افراد اعدامی به پست این دوست عزیزمان می خورد . یکی از پایه های ثابت اعدام طرف بود . اگر همین جوان به او حمله می کرد و یا کارهایی بدتر از آن را با این دوست عزیز انجام می داد ، بازهم همین طور از جوان دفاع می کرد ؟ مطمئنا نه . اینها تماما به کسانی برمی گردد که نشسته اند و منتظر اتفاقی اند تا به مخالفت از آن بپردازند . فقط برای اینکه در یک حرکت شرکت کنند . غافل از اینکه هدف از این حرکت چیست .

خواندن این نظر نیز خارج از لطف نیست :

سلام دوست عزیز

من کاملا با نظر شما مخالف هستم

اگر شما هم در منطقه ۱۷ تهران زندگی میکردید و مادر و خواهر شما نمی توانستند بعد از ساعت ۱۰ شب از خانه خارج شوند و به طور کلی هر شب فحش و دعوا در خانه شما طنین انداز شود ان وقت از چنین ادم هایی احساس تاسف نمیکنید چون که اینها ادم نیستند حیوانهایی در چهره ادم هستند (همان ادم نماها)

کسانی که در بالا شهر زندگی می کنند و نفسشان از جای گرم بیرون می آید ، تحویل بگیرند .

+ نوشته هایی فوق العاده در رابطه با این موضوع